Ik vind dit verschrikkelijk lastig, ik heb hier nog nooit bij stil gestaan.
Ik zie hier vooral veel mooie herinnering over vakanties. Zou ik mijn mooiste herinnering hier ook hebben gehad?
Ik heb hier echt heel lang over 'gefilosofeerd'.
Ik denk sowieso dat ik niet één mooiste moment kan hebben. Maar dit is een moment waarbij ik dol gelukkig was. Ik snapte er niets van, maar het gevoel blijft me bij:
*2007*
Broertje in het ziekenhuis, watertekort -> verdroging -> levensgevaar. Hij kon en wilde niets meer, zat onder de slangetjes door de neus, armen en andere ledematen.
Iedere dag ging het slechter, hij moest iedere dag weer in het ziekenhuis blijven.
Artsen waren ongerust, ik als zevenjarige jongetje snapte er niets van, waarom ziet 'babybroertje' (zo noemde ik hem ;)) er zo slecht uit?
Mijn ouders waren doodsbang, probeerden niets te laten merken, het lukte hen niet,
*Eetse*
Na maanden van uithongering dachten wij 'Hoelang houdt hij het nog vol?'. Het ergste was; hij was er helemaal bij. Verschrikkelijk.
Er kwam een man, in wit gekleed, naar ons toe: 'Meneer en mevrouw... uw zoon knapt op...'
Ik snapte het niet, maar de toon waarmee de man het zei, leidde tot vreugde van top tot teen.
'Babybroertje' zou 'Grotebroer' worden. . .